Survivor's tips

1. Δεν είναι όλοι οι φραπέδες ιδιοι : Ο πρώτος φραπές της ημέρας είναι πιο δυνατός, πίνεται γρήγορα (μέσα σε 5 λεπτά) έτσι για να έρθεις στα ίσια σου. Μόλις τελειώσεις τον πρώτο φτιάχνεις ΑΜΕΣΩΣ τον επόμενο (δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο)
2. Ο φραπές φτιάχνεται με σέικερ. Η μηχανή φτιάχνει ένα καφέ, στροβιλίζοντας το νερό και όχι χτυπώντας το κατά κυριολεξία. Προσοχή λοιπόν στη λεπτομέρεια.
3. Ο φραπές δεν είναι μόνο καλοκαιρινό ποτό. Απλώς το χειμώνα, βάζουμε ένα παγάκι λιγότερο.
4. Το χτύπημα γίνεται με παλινδρομικές κινήσεις του χεριού (πάνω-κάτω). Απαγορεύεται να συνοδεύονται και από περιστροφικές κινήσεις, γιατί ο αφρός δεν θα είναι πια ο ίδιος.
5. Το ποτήρι πρέπει να είναι διαφανές για να βλέπεις, τι πίνεις. Η όραση δίνει μια ξεχωριστή απόλαυση, μην την υποτιμούμε.
6. Το καλαμάκι επίσης έχει μεγάλη σημασία στην αισθητική του φραπέ. Πορτοκαλί, παρδαλά, με ρίγες κλπ ΑΠΑΓΟΡΡΕΥΟΝΤΑΙ. Πρέπει να είναι αδιαφανές, για να μην μπορεί να βλέπει κάποιος τον καφέ να ανεβοκατεβαίνει σ' αυτό - κατά προτίμηση μαύρο.
7. Σπαστό ή όχι ; Το αν θα είναι το καλαμάκι σπαστό ή όχι το αφήνω στην κρίση σας και στις ανάγκες της στιγμής. Lege artis πάντως νομίζω είναι να είναι ίσιο.
8. Παγάκια : Δύο με τρία - αναλόγως της ποσότητας του καφέ - ΟΧΙ με το χέρι ρε γαμώτο.
9. Γάλα : αν και υπάρχουν φανατικοί του φραπόγαλου θα επιμείνω : ο φραπές πίνεται σκέτος.
10. Στάση : Η σωστή στάση είναι με την πλάτη ριγμένη προς τα πίσω και το ποτήρι στο χέρι. Σ' αυτή τη στάση η αθλητική στηρίζεται στα πόδια και στο τραπέζι. Αν είστε σταυροπόδι με τον αστράγαλο του ενός ποδιού στο γόνατο του άλλου, διευκολύνεται η στήριξη της αθλητικής εφημερίδας και θα σας το πρότεινα ανεπιφύλακτα.
11. Ύφος : Το ύφος σας πρέπει να λέει "και χεσμένους σας έχω..."
12. Χρόνος : Εκτός από τον πρώτο καφέ της ημέρας, για τους επόμενους δε βιαζόμαστε. Χρόνο έχουμε.
13. Εξωτερικό : Αν πας στο εξωτερικό πάρε μαζί σου φακελλάκια καφέ - είναι μάλλον απίθανο να βρεις κάτι σε καφετέρια.
14. Μην ξεγελιέσαι : αν και το frappe είναι γαλλική λέξη, οι Γάλλοι σερβιτόροι δεν θα καταλάβουν αν τον παραγγείλεις. Δοκίμασε το cafe froid. Κι επειδή θα θέλεις και καλαμάκι κι εκείνη την ώρα δεν θα σου έρχεται η γ....νη η λέξη (το straw με γαλλική προφορά δε λέει απολύτως τίποτα στους Γάλλους), θα σου πω τη μαγική λέξη καλέ μου αναγνώστη : paille (στα γαλλικά σημαίνει άχυρο αλλά και... καλαμάκι).

Τώρα κάποιος μπορεί να απορεί : "καλά αυτός ο μ...ας δεν είχε κάτι σημαντικότερο να γράψει από το φραπέ ; Ε λοιπόν όχι. Ελπίζω ότι κάποιοι από σας θα το εκτιμήσουν.

Απλώς για να διατηρήσουμε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας και να συνεννοηθούμε ας δεχθούμε ότι βρισκόμαστε στο καλοκαίρι.
Ποτέ δεν κατάλαβα όμως, τι καλό προσφέρει αυτός ο καιρός. Συγκεκριμένα :
1. Ο ήλιος καίει και όλοι όσοι τον λατρεύουν τρέχουν να τον αποφύγουν ή να φορέσουν αντηλικές κρέμες για να τον αποκρούσουν,
2. Η θερμοκρασία χτυπάει κάτι 40άρια και οι λάτρεις του ήλιου κλείνονται σε χώρους κλιματιζόμενους και μικρότερους από αυτούς στους οποίους ζουν το χειμώνα.
3. Οι επαρχιακές οδοί γεμίζουν με αυτοκίνητα οδηγούμενα από αυτό το σπάνιο είδος έμβιου όντος, του ελληνάρα οδηγού - εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου που ξεχύνεται στο δρόμο, για να εφαρμόσει το live and let die.
4. Το παραπάνω είδος συναγελάζεται σε παραλίες, όπου του αναλογούν περίπου 80 τ.εκ. χώρου, όπου τον βάζουν να πληρώσει 5-10 Ευρώ την ξαπλώστρα σε κάποιον που "εκμεταλλεύεται" λέει την παραλία και άλλα 4 Ευρώ το φραπέ.
5. Από τα 3 και 4 συμπεραίνουμε ότι το εν λόγω είδος είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στις αντίξοες συνθήκες, γιατί λογικά θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί.
6. Επειδή έχει γίνει αντιληπτό, το πόσο ανθεκτικό είναι, τα χτυπήματα συνεχίζονται στους χώρους όπου το είδος αυτό "φιλοξενείται", οι οποίοι ονομάζονται ξενοδοχεία και απαιτούν να τους καταβάλει κάποιος 60-80-100-120 και βάλε Ευρώ την ημέρα.
Και καλά λοιπόν, να πάω στην παραλία, μη δυσαρεστήσω και την παρέα : να ανεχθώ όλα αυτά τα ζώα που θα με προσπερνούν πάνω στη διπλή γραμμή ή θα κάνουν καβάτζες, τον ηλιοκαμένο τσόγλανο στην παραλία που νοικιάζει τις ομπρέλες, τον αλήτη που θέλει 100 Ευρώ για το δωμάτιο, επειδή έχει κάνει την επιλογή να δουλεύει μόνο 4 μήνες το χρόνο, το χαζοχαρούμενο με το wind surf που περνά λίγα εκατοστά του μέτρου δίπλα μου, τον ξυρισμένο φλώρο που τραβάει το απειροελάχιστο ούτως ή άλλως μαγιό, μη και χαλάσει το μαύρισμα στα επίμαχα σημεία (εννοώ τα οπίσθια), το βρωμύλο που κατεβαίνει από το ξενοδοχείο στην παραλία ξυπόλυτος και πάει κι ως το περίπτερο για τσιγάρα έτσι, άμα λάχει, τον ανέραστο (και μάλλον με προβλήματα στύσης) που περνάει αργά από τον παραλιακό με τη μουσική στο τέρμα και το woofer να του έχει κάνει το στομάχι σέικερ... να τα ανεχθώ όλα αυτά. Να τα ανεχθώ αλλά καλά δε θα περάσω. Καλά δεν το λέω με τίποτα.
Ίσως λοιπόν με θεωρήσετε ιδιόρρυθμο, ίσως μου κολλήσετε τη ρετσινιά του ρατσιστή αλλά αυτή η καλοκαιρινή "ατμόσφαιρα" προσβάλλει βάναυσα την αισθητική μου. Θέλω να τελειώσει, να τελειώσει γρήγορα, να αρχίσει και κανένα ποδόσφαιρο...
Άντε καλό χειμώνα. Τι ωραία που ακούγεται... ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ (τότε που τα περισσότερα από τα παραπάνω κρύβονται... και προσωπικά, τα αποφεύγω ευκολότερα).