Καλοκαίρι...λέμε τώρα

Απλώς για να διατηρήσουμε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας και να συνεννοηθούμε ας δεχθούμε ότι βρισκόμαστε στο καλοκαίρι.
Ποτέ δεν κατάλαβα όμως, τι καλό προσφέρει αυτός ο καιρός. Συγκεκριμένα :
1. Ο ήλιος καίει και όλοι όσοι τον λατρεύουν τρέχουν να τον αποφύγουν ή να φορέσουν αντηλικές κρέμες για να τον αποκρούσουν,
2. Η θερμοκρασία χτυπάει κάτι 40άρια και οι λάτρεις του ήλιου κλείνονται σε χώρους κλιματιζόμενους και μικρότερους από αυτούς στους οποίους ζουν το χειμώνα.
3. Οι επαρχιακές οδοί γεμίζουν με αυτοκίνητα οδηγούμενα από αυτό το σπάνιο είδος έμβιου όντος, του ελληνάρα οδηγού - εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου που ξεχύνεται στο δρόμο, για να εφαρμόσει το live and let die.
4. Το παραπάνω είδος συναγελάζεται σε παραλίες, όπου του αναλογούν περίπου 80 τ.εκ. χώρου, όπου τον βάζουν να πληρώσει 5-10 Ευρώ την ξαπλώστρα σε κάποιον που "εκμεταλλεύεται" λέει την παραλία και άλλα 4 Ευρώ το φραπέ.
5. Από τα 3 και 4 συμπεραίνουμε ότι το εν λόγω είδος είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στις αντίξοες συνθήκες, γιατί λογικά θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί.
6. Επειδή έχει γίνει αντιληπτό, το πόσο ανθεκτικό είναι, τα χτυπήματα συνεχίζονται στους χώρους όπου το είδος αυτό "φιλοξενείται", οι οποίοι ονομάζονται ξενοδοχεία και απαιτούν να τους καταβάλει κάποιος 60-80-100-120 και βάλε Ευρώ την ημέρα.
Και καλά λοιπόν, να πάω στην παραλία, μη δυσαρεστήσω και την παρέα : να ανεχθώ όλα αυτά τα ζώα που θα με προσπερνούν πάνω στη διπλή γραμμή ή θα κάνουν καβάτζες, τον ηλιοκαμένο τσόγλανο στην παραλία που νοικιάζει τις ομπρέλες, τον αλήτη που θέλει 100 Ευρώ για το δωμάτιο, επειδή έχει κάνει την επιλογή να δουλεύει μόνο 4 μήνες το χρόνο, το χαζοχαρούμενο με το wind surf που περνά λίγα εκατοστά του μέτρου δίπλα μου, τον ξυρισμένο φλώρο που τραβάει το απειροελάχιστο ούτως ή άλλως μαγιό, μη και χαλάσει το μαύρισμα στα επίμαχα σημεία (εννοώ τα οπίσθια), το βρωμύλο που κατεβαίνει από το ξενοδοχείο στην παραλία ξυπόλυτος και πάει κι ως το περίπτερο για τσιγάρα έτσι, άμα λάχει, τον ανέραστο (και μάλλον με προβλήματα στύσης) που περνάει αργά από τον παραλιακό με τη μουσική στο τέρμα και το woofer να του έχει κάνει το στομάχι σέικερ... να τα ανεχθώ όλα αυτά. Να τα ανεχθώ αλλά καλά δε θα περάσω. Καλά δεν το λέω με τίποτα.
Ίσως λοιπόν με θεωρήσετε ιδιόρρυθμο, ίσως μου κολλήσετε τη ρετσινιά του ρατσιστή αλλά αυτή η καλοκαιρινή "ατμόσφαιρα" προσβάλλει βάναυσα την αισθητική μου. Θέλω να τελειώσει, να τελειώσει γρήγορα, να αρχίσει και κανένα ποδόσφαιρο...
Άντε καλό χειμώνα. Τι ωραία που ακούγεται... ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ (τότε που τα περισσότερα από τα παραπάνω κρύβονται... και προσωπικά, τα αποφεύγω ευκολότερα).